Το τραγούδι βοηθάει τα μωρά να μάθουν πιο εύκολα τη γλώσσα που μιλάμε, λένε οι επιστήμονες
1 min read
Σύμφωνα με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, η “μελωδική ομιλία” ή “εμμελής απαγγελία” ή η “τραγουδιστική ομιλία” όπως θέλετε πείτε το, είναι ζωτικής σημασίας για τα βρέφη αφού, όπως διαπίστωσαν, τα βοηθάει να κατανοήσουν και να μάθουν καλύτερα τη γλώσσα που μιλάνε οι γονείς τους.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα βρέφη μαθαίνουν από τις ρυθμικές πληροφορίες – την άνοδο και την πτώση του τόνου – όπως παρατηρείται στα παιδικά τραγουδάκια όπως για παράδειγμα στο κλασσικό τραγουδάκι της αλφαβήτου ενώ ανέφεραν επίσης ότι η δυσλεξία και η αναπτυξιακή γλωσσική διαταραχή μπορεί να συνδέεται με τη δυσκολία στην αντίληψη της τονικότητας του ήχου και όχι με δυσκολίες στην επεξεργασία φωνητικών πληροφοριών.
Ο καθηγητής Usha Goswami, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε: “Οι γονείς θα πρέπει να τραγουδούν στα μωρά τους όσο το δυνατόν περισσότερο ή να χρησιμοποιούν παιδικά τραγουδάκια όταν θέλουν να τους μάθουν κάτι, επειδή το τραγούδι και η διαφορά στην τονικότητα ενός φθόγγου έχει καλύτερο γλωσσικό αποτέλεσμα”.
Προηγουμένως είχε θεωρηθεί ότι τα βρέφη μαθαίνουν μικρά ηχητικά στοιχεία και τα προσθέτουν μεταξύ τους για να φτιάξουν λέξεις. Για να καταλάβουν αν ισχύει κάτι τέτοιο, οι ερευνητές κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητα 50 βρεφών ηλικίας τεσσάρων, επτά και 11 μηνών, καθώς παρακολουθούσαν ένα βίντεο με έναν δάσκαλο δημοτικού σχολείου να τραγουδάει 18 παιδικά τραγουδάκια.
Η ομάδα χρησιμοποίησε ειδικούς αλγόριθμους για να ερμηνεύσει πώς τα βρέφη κωδικοποιούσαν αυτές τις πληροφορίες στον εγκέφαλο τους. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η φωνητική κωδικοποίηση στα βρέφη αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής, αφού ξεκίνησαν να προφέρουν πιο εύκολα οδοντικούς ήχους (που παράγονται από τα άνω μπροστινά δοντάκια) – όπως το “d” για το “dad – νταντ” στα Ελληνικά “μπαμπάς” – και ρινικούς ήχους (που παράγονται όταν η ροή του αέρα κατευθύνεται από τη μύτη) – όπως το “m” για το “mom – μαμά”.
Ο Goswami πρόσθεσε: “Οι φωνές που ακούγονται από το φωνητικό σύστημα είναι πολύ διαφορετικές: “Τα βρέφη μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα τραγούδια σαν μια σκαλωσιά ή έναν σκελετό για να προσθέσουν φωνητικές πληροφορίες. Για παράδειγμα, μπορεί να μάθουν ότι το ρυθμικό μοτίβο των αγγλικών λέξεων είναι συνήθως ισχυρό-ασθενές, όπως στο “daddy” ή στο “mummy”, με τον τόνο στην πρώτη συλλαβή.
“Μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το ρυθμικό μοτίβο για να μαντέψουν πού τελειώνει μια λέξη και πού αρχίζει μια άλλη, όταν ακούνε φυσική ομιλία”.
Είπε επίσης ότι ο ρυθμός είναι μια καθολική πτυχή κάθε γλώσσας, όπου όλα τα μωρά “εκτίθενται σε … μια ισχυρή δομή ρυθμού με μια ισχυρή συλλαβή δύο φορές το δευτερόλεπτο”, προσθέτοντας: “Είμαστε βιολογικά προγραμματισμένοι να το τονίζουμε αυτό όταν μιλάμε στα μωρά”.
About The Author
