Ο κόσμος που έρχεται – 2024 Άρθρο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο νέο τεύχος της Οικονομικής Επιθεώρησης
1 min read
Σχεδόν δυο αιώνες από την ίδρυσή του, το ελεύθερο ελληνικό κράτος ακολούθησε µια συναρπαστική διαδροµή, που χαρακτηρίστηκε από υπερβάσεις και θριάµβους. Στιγµατίστηκε, όµως, και από καταστροφές, καθηλώσεις ή πισωγυρίσµατα. Πάντοτε, ωστόσο, επεδείκνυε αξιοθαύµαστη ανθεκτικότητα και προσαρµοστικότητα.
Η ιστορία µας, βέβαια, δεν συνδέεται µόνο µε την επιβίωση, αλλά και µε τη διαρκή αναµέτρηση µε τις προκλήσεις των καιρών. Γι’ αυτό και σήµερα, έχοντας τη σκυτάλη µιας πλούσιας κληρονοµιάς, οδηγούµε το εθνικό σκάφος στα αχαρτογράφητα νερά́ του 21ου αιώνα µε σταθερή πυξίδα τον πολυδιάστατο εκσυγχρονισµό του. Με ένα συνεκτικό σχέδιο µετασχηµατισµού της χώρας και στόχο να διαµορφώσουµε το συλλογικό µας πεπρωµένο, απέναντι σε στοιχήµατα, µε κυµαινόµενες εντάσεις και σε πολλά µέτωπα: από την κλιµατική κρίση και την ψηφιακή επανάσταση µέχρι τις γεωπολιτικές, οικονοµικές και κοινωνικές αλλαγές ενός διασυνδεδεµένου κόσµου.
Αυτές τις παραµέτρους της νέας πραγµατικότητας, πάντως, δεν τις αντιµετωπίζουµε ως ανυπέρβλητα εµπόδια, όσο ως καταλυτές προόδου. Για παράδειγµα, µπορεί οι φυσικές καταστροφές να πολιορκούν, ήδη, τον πλανήτη ως συνέπεια της αλόγιστης ανθρωπογενούς παρέµβασης στο περιβάλλον. Όµως, ταυτόχρονα, λειτουργούν και ως σήµατα αφύπνισης, ώστε να αναληφθούν δράσεις χωρίς προηγούµενο σε όλες τις περασµένες δεκαετίες: από τη µία πλευρά, αναθεωρώντας τα δεδοµένα γύρω από τις προδιαγραφές των δηµοσίων υποδοµών. Και, από την άλλη, αυξάνοντας τις ταχύτητές µας προς την «πράσινη» µετάβαση.
Πρόκειται για επιλογή που αποτυπώνεται παράλληλα σε πολλά πεδία: στην τόνωση της διευρωπαϊκής Πολιτικής Προστασίας και στη ριζική αναθεώρηση της διαχείρισης των υδάτων και της αντιπυρικής άµυνας. Όπως και στην ανάπτυξη των Ανανεώσιµων Πηγών και στην ανάδειξη του τόπου σε διεθνή ενεργειακό κόµβο.
Η Οικονοµία συνδέεται, έτσι, µε την Ασφάλεια. Ενώ, µε τη συµµετοχή της Άµυνας και της ενεργού ∆ιπλωµατίας, η Ενεργειακή µας πολιτική στα Βαλκάνια και τη Νοτιανατολική Μεσόγειο καθίσταται µέρος της εθνικής στρατηγικής για µια πιο δυναµική παρουσία της Ελλάδας στον υπό διαµόρφωση χάρτη των παγκόσµιων γεωπολιτικών συµφερόντων.
Στο ίδιο διάστηµα, ωστόσο, η χώρα κάνει και µια τεράστια προσπάθεια να καλύψει το χαµένο έδαφος για να βρεθεί στις πρώτες θέσεις της ψηφιακής εξέλιξης. Έχοντας ήδη εκσυγχρονίσει τη λειτουργία του κράτους, εστιάζει, τώρα, στη µετασχηµατιστική ισχύ της Τεχνητής Νοηµοσύνης, που θα αναδιαµορφώσει τον τρόπο µε τον οποίο ζούµε.
Ο σχεδιασµός µας προβλέπει, πλέον, την ανάπτυξη ενός ισχυρού οικοσυστήµατος καινοτοµίας, τη συνεργασία µε τον ιδιωτικό τοµέα και, ιδίως, τη διά βίου κατάρτιση του εργατικού δυναµικού. Ώστε όλοι να αποκτήσουν εγκαίρως τις δεξιότητες και τα εφόδια που θα απαιτούνται προκειµένου να δράσουν στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον.
Παράλληλα, αξιοποιούµε την ΑΙ σ’ όλες τις δηµόσιες πρωτοβουλίες: από την πάταξη της φοροδιαφυγής, την Πολιτική Προστασία και την Εθνική Άµυνα, µέχρι την Υγεία, την Παιδεία και την αύξηση της παραγωγικότητας. Μένοντας, όµως, και σε επιφυλακή για τη ρύθµιση και τον δηµοκρατικό έλεγχο των εκθετικών τεχνολογιών.
Στόχος, άλλωστε, είναι η πατρίδα µας να εξελιχθεί και σε εισηγητή πρωτοβουλιών για µια υπεύθυνη και ηθική στροφή του ψηφιακού σύµπαντος. Πολύ περισσότερο, ως χώρα που καλείται να κρατήσει ζωντανή τη µοναδικότητα της γλώσσας και του πολιτισµού της σε ένα αυριανό περιβάλλον κυριαρχίας των λογισµικών.
Συνεπώς, ύστερα από µια πολυετή οικονοµική κρίση, η Ελλάδα µάχεται και κερδίζει τις προκλήσεις του παρόντος: θωρακίζει την αποτρεπτική της δύναµη, ενισχύοντας τη φωνή της στο διεθνές προσκήνιο. Και παρουσιάζει διαρκή ανάπτυξη, µειώνοντας την ανεργία και αυξάνοντας το διαθέσιµο εισόδηµα των πολιτών της.
Ταυτόχρονα, όµως, στρέφεται µε αυτοπεποίθηση και προς τις σύνθετες προκλήσεις του µέλλοντος. Με δροµολογηµένες πολιτικές είτε αυτές αφορούν το Περιβάλλον και τις γεωστρατηγικές και ενεργειακές ανακατατάξεις είτε την ξέφρενη εκτίναξη της τεχνολογίας, που δεν πρέπει να πάψει ποτέ να υπηρετεί τον άνθρωπο.
Με άλλα λόγια, από τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης, η χώρα εκπέµπει διεθνώς ένα σύνθηµα ανθεκτικότητας, προσαρµοστικότητας και ανίχνευσης της καινούργιας εποχής στα βήµατα του Οδυσσέα. Ξεπερνώντας, δηλαδή, τις επίκαιρες δοκιµασίες, ώστε να τις µεταλλάσσει σε πυροδότες συλλογικής προόδου.
Όµως, ας µη γελιόµαστε. Απέναντι στις προκλήσεις που ανατέλλουν, οι κυβερνήσεις έχουν χρέος να αντιληφθούν τα χαρακτηριστικά ενός ήδη παγκοσµιοποιηµένου κόσµου. Με πρώτο από όλα ότι, στο εξής, κάθε µεγάλο πρόβληµα θα είναι κοινό. Συνεπώς θα προϋποθέτει και κοινή, διακρατική αντιµετώπιση. Την ίδια στιγµή, η Πολιτική οφείλει να µην αποστεί του ρολού για τον οποίο υπάρχει: να βελτιώνει, δηλαδή, τη ζωή των πολιτών, µειώνοντας τις αδικίες, µακριά από τα ακραία συνθήµατα του λαϊκισµού, που διαλαλεί εύκολες λύσεις στα δύσκολα προβλήµατα. Και µετατρέποντας τη συλλογική προκοπή σε ατοµική ευηµερία.
Δελτίο τύπου
About The Author
